ساختار سیاسی آلمان
ساختار سیاسی کشورها، یکی از عوامل مهم بر سبک و هزینه زندگی افراد و قوانین مهاجرتی می باشد. زمانی که قصد مهاجرت به آلمان را دارید، درک مسائل سیاسی امری ضروریست، مخصوصا برای افرادی که تمایل به دریافت شهروندی این کشور دارند. برخلاف سیستم سیاسی آمریکا و انگلیس که قرن ها در شکل فعلی خود وجود داشته، سیستم سیاسی فعلی آلمان ساختاری بسیار جدیدتری دارد که از سال 1949 شروع شده و مناطق اشغال شده توسط آمریکا، انگلیس و فرانسه به جمهوری فدرال آلمان پیوستند. در سال 1990 ، جمهوری دموکراتیک سابق آلمان (آلمان شرقی) به جمهوری فدرال پیوست.
کشور آلمان یک جمهوری دموکراتیک و فدرال است که از شانزده ایالت (Lander) تشکیل شده و براساس قانون اساسی (Grundgesetz) سال 1949 قدرت بین دولتهای فدرال و ایالتها توزیع می شود. بخش فدرال به نحوه تقسیم قدرت در سطح ملی اشاره دارد در حالی که با هدف جلوگیری از تجمیع قدرت در مرکز، بسیاری از اختیارات برای مجامع منطقه ای و مقامات محلی محفوظ است. رئیس دولت آلمان رئیس جمهور است، یک مقام کاملاً تشریفاتی، که حداکثر برای دو دوره پنج ساله انتخاب می شود. رئیس جمهور فعلی فرانک-والتر اشتاین مایر، عضو حزب سوسیال دموکرات و وزیر خارجه پیشین است که در فوریه 2017 انتخاب شد.
نقش Bundesrat و Bundestag در ساختار سیاسی آلمان
از نظر ملی، دو نهاد مهم بر صحنه سیاسی آلمان تسلط دارند؛ بوندسرات Bundesrat و بوندستاگ Bundestag. مجلس پایین در سیستم سیاسی آلمان، بوندستاگ است و اعضای آن برای دوره های چهار ساله انتخاب می شوند؛ روش انتخاب این اعضا به عنوان نماینده متناسب با اعضاء مختلط (MMPR) شناخته می شود که یک سیستم پیچیده اما با تناسب بیشتری می باشد. اعضای بوندستاگ دولت آلمان را تشکیل می دهند، قوانینی را پیشنهاد داده، برنامه های بودجه را تعیین می کنند و درمورد موضوعات مربوط به سیاست های خارجی از جمله اعلامیه های جنگ رأی می دهند.
مجلس عالی در سیستم سیاسی آلمان بوندسرات میباشد. در نگاه اول ، ترکیب بوندسرات شبیه سایر مجالس عالی در ایالت های فدرال مانند کنگره ایالات متحده است، اما بوندستاگ بدنیست که تمام ایالت های آلمان را نمایندگی می کند. با این حال، دو تفاوت اساسی در سیستم آلمان وجود دارد: اول اینکه اعضای آن نه با رأی مردمی و نه توسط مجالس ایالتی انتخاب نمی شوند، بلکه اعضای کابینه های ایالتی هستند که آنها را تعیین می کنند و می توانند آنها را در هر زمان حذف کند. ایالتها با تعداد مساوی از نمایندگان نمایندگی نمی شوند، زیرا جمعیت ایالت مربوطه، عامل اصلی در توزیع آرا (به جای نمایندگان) به هر سرزمین خاص است. در صورت نقض قوانین فدرال بر قدرت های منطقه ای، بوندسرات وظیفه دارد تا مخالفت ها را ثبت و مسدود کند. مهمتر از همه، این اتاق همچنین می تواند تغییرات در قانون اساسی آلمان را وتو کند؛ یک نکته بسیار مهم در مورد قدرت بوندستاگ.
انتخابات سیاسی در آلمان
درست مانند هر دموکراسی دیگری، رای گیری یا انتخابات مهمترین حق سیاسی مردم آلمان است و به جزاتباع اتحادیه اروپا، غیر شهروندان، در اکثر انتخابات قادر به رای دادن نیستند. حداقل سن رای گیری در آلمان 18 سال می باشد که برای انتخابات محلی تا 16 سال کاهش می یابد. مهم ترین انتخابات کشور انتخابات نمایندگان بوندستاگ (مجلس ملی) بوده که هر 4 سال یکبار برگزار می شود؛ در این انتخابات افراد باید دو رای دهند؛ رای اول به کاندیدای مشخص هر منطقه و رای دوم از لیست کاندیدای احزاب، تا از انتخاب منصفانه احزاب اطمینان حاصل شود. رأی دهندگان در انتخابات ریاست جمهوری، به طور كلی به عنوان كنوانسیون فدرال شناخته می شوند، كه متشكل از همه اعضای بوندستاگ و تعداد مساوی از اعضای معرفی شده توسط قوه مقننه ایالتی هستند؛ در مجموع 1260 نفر.
بخش های مختلف ساختار سیاسی آلمان
در سطح فدرال، قانون اساسی آلمان قدرت را بین قوه مجریه ، قوه مقننه و قوه قضاییه تقسیم می کند.
در قوه مجریه ، قدرتمندترین مقام صدر اعظم فدرال است که به عنوان رئیس دولت فعالیت می کند، او دولت فدرال را کنترل و وزیران فدرال را منصوب می کند. علاوه بر صدراعظم، دولت آلمان رئیس جمهور فدرال را برمی گزیند که در یک ظرفیت عمدتا تشریفاتی عمل می کند.
بالاترین ارگانهای قوه مقننه، دو مجلس پارلمان، بوندستاگ Bundestag (مجمع فدرال) و بوندسرات Bundesrat (شورای فدرال) هستند.
قدرت قضایی در آلمان توسط دادگاههای فدرال، دادگاههای ایالتی و دادگاه قانون اساسی فدرال (BverfG) اعمال می شود. دادگاههای فدرال دادگاههای تجدیدنظر هستند و در رأس پنج سلسله مراتب حقوقی قرار دارند: Bundesgerichtshof (دادگستری فدرال)، Bundesverwaltungsgericht (دادگاه اداری فدرال)، Bundesarbeitsgericht (دادگاه کار فدرال)، Bundessozialgericht (دادگاه اجتماعی فدرال) و Bundesfinanzhof (دادگاه مالیاتی فدرال). دادگاههای ایالتی دادگاههای محاکمه هستند و همچنین ریاست تجدید نظر در ایالات اولیه را دارند. BVerfG به دو هیئت منصفه تقسیم می شود که هر یک از آنها شامل هشت قاضی است، هیئت اول پرونده های مربوط به حقوق اساسی بشر را در نظر می گیرد، در حالی که مجلس سنا دیگر اختلافات قانون اساسی را حل می کند.
نقش احزاب در ساختار سیاسی آلمان
از آنجا که آلمان برای انتخاب مجلس نماینده خود از سیستم نمایندگی متناسب برخوردار است، هیچ یک از حزب ها اکثریت مطلق کرسی ها را کسب نمی کنند و بنابراین همه دولت های آلمان ائتلاف هستند. همانطور که سیستم لیست احزاب نشان می دهد، دموکراسی آلمان حول احزاب سیاسی پایدار است؛ سازمان هایی نیز برای پیروی از مجموعه های اصلی و همگام سازی آنها در نهادهای مختلف سیاسی تشکیل شده اند. اینها احزاب اصلی سیاسی آلمان در حال حاضر هستند:
1- حزب دموکرات مسیحی CPD : این حزب در سال 1945 توسط گروهی از ضدنازی ها و محافظه کاران تشکیل شد و در حال حاضر موفق ترین حزب انتخاباتی آلمان است؛ از چهره های مشهورش می توان به آنگلا مرکل، هلموت کوهل و کلراد آدناور اشاره کرد.
2- حزب سوسیال دموکرات ها SPD : این حزب قدیمی ترین حزب آلمان (از سال 1863) و دومین حزب موفق انتخاباتی آلمان محسوب میشود و در حال حاضر به حمایت کارگران، تنظیم محیط زیست و سیاست های لیبرال اجتماعی می پردازد.
3- سبزها Greens : یکی از موفقترین حزب های سبز جهان درآلمان بوده؛ مشهورترین آنها Joschka Fischer وزیر خارجه آلمان بوده که کشوررا به سمت حمایت از صلح سوق داده است.
4- دموکراتهای آزاد FDP : این حزب که از 1948 شروع به فعالیت کرده از نظر اجتماعی بسیار لیبرال بوده، به سختی درسیاستهای آلمان قرار میگیرد.
5- Die Linke : این حزب در سال 2007 تشکیل شد و یک حزب سمت چپ الهام بخش متفکران ضد سرمایه داری است که بیش از 60 کرسی بوندستاگ را در اختیار دارد.
6- جایگزین آلمان AFD : این حزب ناسیونالیست راست گرا به دنبال کاهش مهاجرت بوده و متحدان کمی در سایر احزاب دارد.
صدراعظم آلمان
رئیس دولت آلمان صدراعظم (معادل نخست وزیر انگلیس) است؛ صدراعظم فعلی، آنگلا مرکل از اتحادیه دموکراتیک مسیحی (CDU) است که برای چهارمین دوره متوالی در سپتامبر 2017 انتخاب شد. مرکل در سال 2005 به این پست رسید و تا اکنون 20 سال به عنوان صدراعظم فعالیت کند. با این حال، به دنبال عملکرد ضعیف حزب وی در انتخابات فدرال و ایالتی، وی اعلام کرده که در انتخابات فدرال بعدی در سال 2021 به عنوان صدر اعظم کناره گیری خواهد کرد. هر چهار سال، پس از انتخابات ملی و تشکیل اعضای جدید منتخب بوندستاگ، صدراعظم به پیشنهاد رئیس جمهور توسط اکثریت اعضای بوندستاگ انتخاب می شود. این رأی یکی از معدود مواردیست که از اکثریت اعضای منتخب بوندستاگ باید به دست بیاید، این امر به "Kanzlermehrheit" (اکثریت صدراعظم) گفته می شود و برای اطمینان از ایجاد دولت پایدار طراحی شده است. مهمتر از همه، صدراعظم را نمی توان با رأی ساده بدون اعتماد بلکه تنها با "رأی سازنده عدم اعتماد" با حمایت اکثریت از جایگزین به عنوان صدراعظم برکنار کرد. از سال 1949 تنها دو رأی سازنده عدم اعتماد (در 1972 و 1982) مطرح شد و تنها یک مورد (در سال 1982) موفقیت آمیز بوده است. این نوع خاص از رای عدم اعتماد در آلمان غربی اختراع شد، اما امروزه در سایر کشورها مانند بلژیک، اسپانیا، مجارستان، اسلوونی و لسوتو نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در شش دهه از بوندستاگ ، تنها هشت صدر اعظم وجود داشته است - یک عنصر قابل توجه ثبات.
