حمل و نقل در انگلستان

زیرساخت انگلستان

اصطلاح «زیرساخت» به سیستم‌های ساده‌ی یک جامعه یا کشوری گفته می‌شود که بخاطر برقراری نظم و یک کیفیت زندگی مطلوب بنا شده باشد. این سیستم‌ها شامل امکانات حمل و نقل، خدمات رفاهی، فاضلاب و غیره می‌شود. هرچقدر کشور توسعه‌یافته‌تر باشد، زیرساخت‌های آن کشور نیز بهتر عمل می‌کنند و بالعکس.

در این کشور، وزارت حمل و نقل وظیفه توسعه و رسیدگی به مشکلات کلیه سیستم‌های حمل و نقل در انگلیس را دارد.

جاده‌ها و قوانین راهنمایی رانندگی انگلستان

با اینکه انگلستان با انبوهی از سرویس‌های حمل و نقل عمومی مانند قطار و اتوبوس مواجه است، اما هنوز هم بخش بزرگی از مردم ترجیح می‌دهند از خودروهای شخصی خود استفاده نمایند. این خودروها معمولاً از برندهای خودروسازی محبوب و با تولید انبوه است؛ مانند تویوتا، رنو و غیره. هرچند که انگلستان بخاطر اتومبیل‌های کوچکش نسبت به سایر برندها و سایزهایی که ساکنان دیگر کشورها به آن عادت دارند، معروف است.

تقریباً تمام وسایل نقلیه موتوری در انگلستان دارای گیربکس دنده‌ای هستند و تعداد کمی اتوماتیک. خودروها در سمت چپ جاده حرکت کرده و صندلی راننده نیز در سمت راست ماشین قرار دارد. چراغ قرمز به معنای توقف کامل است و نمی‌توان در چهارراه‌ها به سمت چپ چرخید. سرعت اتومبیل‌ها برخلاف تمام کشورهای اروپایی که برحسب کیلومتر بر ساعت است، بر اساس مایل در ساعت سنجیده می‌شود. در اغلب مواقع در چهارراه‌ها یا میدان‌ها، رانندگان حق تقدم را از آن اتومبیلی می‌دانند که از سمت راست وارد می‌شود.

اغلب پارکینگ‌های انگلستان براساس متد پرداخت و نمایش کار می‌کنند؛ سیستم پرداخت و نمایش بدین معناست که شخص راننده یک بلیط پارکینگ با بازه زمانی مشخصی را خریداری نموده و روی داشبورد خودرو می‌گذارد تا براحتی توسط پارکبان یا پلیس، قابل مشاهده باشد. پارک کردن درکنار خیابان نیز تنها به ازای زمان محدودی مجاز است و این حدود مشخص خواهد شد. بطور مثال دو خط زرد ممتد در کناره خیابان به معنای اینست که پارک در آن قسمت، مجاز نیست. یک خط زرد ممتد به شما اجازه می‌دهد تنها در یک محدوده زمانی مشخص (که در تابلویی در کنار آن نمایش داده می‌شود) در آن مکان پارک کنید. خط زرد منقطع بدین معناست که تحت شرایط خاص (که در تابلویی در کنار آن نمایش داده می‌شود) مجاز به پارک در آن مکان هستید. کناره جاده بدون خط نشان‌دهنده اینست که بدون محدودیت زمانی و شرایط خاص، می‌توانید پارک نمائید. پارکبان یا افسر ترافیک قادر خواهند بود درصورت رعایت نکردن این قوانین، راننده موردنظر را جریمه کنند.

بطور کلی محدودیت سرعت در مناطق شهری، 30 مایل بر ساعت (حدود 50 کلیومتر بر ساعت) است و در بزرگراه و جاده‌ها، این محدودیت سرعت به 70 مایل بر ساعت (حدود 110 کلیومتر بر ساعت) می‌رسد. در مناطق مختلف، دوربین ثبت تخلفات رانندگی وجود دارد. سبقت نیز باید از سمت راست جاده صورت بگیرد.

بزرگراه‌های انگلستان اغل با A یا M نام‌گذاری می‌شوند. A برای جاده‌های اصلی یک طرفه یا بزرگراه‌های دو طرفه بکار می‌رود. در حالیکه M برای بزرگراه‌ها یا آزادراه‌های رسمی کاربرد دارد. برای جاده‌های کوچکتر، نام B را قرار می‌دهند. جاده‌ها و بزرگراه‌های انگلستان تنها برای استفاده‌ی خودروهای موتوری است و دوچرخه‌سواران و عابران پیاده اجازه تردد در آنها را ندارند.

جاده‌های روبرو از مهم‌ترین‌ها هستند:

- جاده A1 یا جاده بزرگ شمال (این جاده از لندن تا نیوکاسل امتداد دارد. طول این جاده 320 کلیومتر است.)

- جاده M6 (طولانی‌ترین جاده در انگلستان با مسافت 374 کلیومتر، از شهر راگبی انگلستان تا مرز میان انگلستان و اسکاتلند امتداد دارد.)

- جاده M1 (از لندن تا لیدز با طول 311 کیلومتر)

- جاده M25 (این جاده، لندن را محاصره کرده است و مسافتی برابر 188 کیلومتر دارد.)

- جاده M60 (این جاده، منچستر را محاصره کرده است و مسافتی برابر 58 کیلومتر دارد.)

- جاده M5 (از بیرمنگام تا لیدز با امتداد 262 کلیومتر)

- جاده M4 (از لندن تا ساوث‌ولز با طول 304 کیلومتر)

- جاده M62 (از لیورپول تا منچستر با مسافت 172 کیلومتر)

خط‌های قطار انگلستان

کسانی که در انگلستان کار و زندگی می‌کنند، استفاده‌های بسیاری از سیستم‌های حمل و نقل انگلستان می‌برند. اتوبوس‌ها، قطارها، متروها و ترامواها هرروزه میلیون‌ها نفر را در سراسر انگلستان جابجا می‌کنند. تاریخ ساخت خطوط راه‌آهن در انگلستان به سال 1825 باز می‌گردد، زمانی که اولین خط راه‌آهن در نوع خودش بود و پس از آن در سراسر جهان این روش حمل و نقل، رواج پیدا کرد. با بیش از 16000 کیلومتر خط راه‌آهن، پوشش حمل و نقل این شبکه در مناطق شهری، صنعتی و حومه‌ای بسیار گسترده و بزرگ است. در سال 1994 یک خط راه‌آهن زیردریایی ساخته شد که انگلستان، فرانسه و بلژیک را بهم مرتبط می‌ساخت.

دو نوع خط راه‌آهن قطار در انگلستان وجود دارد؛ زیرزمینی و روی زمینی. به علت ازدیاد این قطارها و منظم و قابل اطمینان بودن آنها، هم از طرف ساکنان انگلیس و هم از طرف گردشگران بسیار مورد استقبال واقع می‌شود.  حدوداً 20 شرکت خصوصی در زمینه حمل و نقل ریلی در انگلستان فعالیت دارند. با اینحال سازمان حمل و نقل ریلی (National Rail) بعنوان خدمات رسانی به تمام سیستم‌های قطاری بریتانیای کبیر، فعالیت دارد. اما خدمات رسانی آن شامل سیستم متروی لندن و برخی دیگر از شبکه‌های زیرزمینی نمی‌شود.

سیستم قطاری زمینی لندن در گذشته متعلق به National Rail بود که سپس مدیریت ساختار آن تحت کنترل بخش‌های خصوصی درآمد. قطار زمینی لندن یکی از بزرگترین نقش‌ها را در زمینه حمل و نقل عمومی لندن و بطور کلی در انگلیس ایفا کرده و باعث می‌شود رفت و آمد به لندن، بسیار راحت‌تر و آسان‌تر شود.

تمام سیستم‌های قطاری تحت مدیریت National Rail از یک سیستم بلیط‌دهی استفاده می‌کنند و تهیه بلیط برای مسافران بسیار راحت‌تر می‌شود.مسافران برای سوارشدن به قطارها نیاز به یک بلیط معتبر دارند و این بلیط را می‌توانند قبل از سوار شدن به قطار تهیه نمایند. همچنین بلیط‌های اعتباری برای استفاده از قطارها نیز وجود دارد که می‌توانید آنها را استفاده از کارت‌های اعتباری شارژ نمائید. قیمت این بلیط‌ها ارزان‌تر از بلیط‌های کاغذی است. مسافران بدون بلیط باید جریمه‌ی آن را بپردازند.

متروی لندن (London Underground) یک سیستم حمل و نقلی بسیار سریع است که از 11 خط و 270 ایستگاه مجزا تشکیل شده است. در هفته بیشتر از 3 میلیون نفر توسط متروی لندن جابجا می‌شوند. تونل‌های متروی در سال 1863 حفر شد و یکی از عجایب آن دوران به شمار می‌رفت. علاوه بر مرکز لندن، متروی لندن به مناطق اسکس، هرتفوردشایر و باکینگهام‌شایر نیز خط دارد. طول متروی لندن به 400 کیلومتر می‌رسد و سومین متروی طولانی در جهان به شمار می‌رود. رتبه اول و دوم متعلق به متروهای شانگهای و پکن چین به ترتیب با طول 588 و 574 کیلومتر است. (نکته جالب: متروی تهران با 157 کیلومتر در رتبه 24 قرار دارد.)

سیستم اتوبوس‌رانی در انگلستان

برای کسانی که تقریباً نزدیک محل کار خود زندگی می‌کنند یا به ایستگاه قطار یا مترو دسترسی ندارند، سیستم اتوبوس‌رانی شهری نقش بسزایی را در زندگی روزمره آنها بازی می‌کند. قیمت بلیط اتوبوس در مسافت‌های کوتاه بطرز قابل توجهی کمتر از قطار بوده و باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ی مسافران می‌شود.

از آنجایی که خط‌های اتوبوس تقریباً به تمام نقاط شهرهای انگلستان دسترسی دارند، میان گردشگران نیز از محبوبیت بالایی برخوردار است. همچنین اتوبوس‌های مهاجرتی نیازهای مسافرتی مسافرانی که بودجه‌ی محدودی را ندارند، با ارائه پکیج‌های ویژه، برطرف می‌سازد.

کمپانی‌هایی مانند Haggis و Roadtrip دارای سفرهای پیاده شو - سوار شو (Hop-On, Hop-Off) هستند که باعث می‌شوند مسافران و گردشگران هر چه بیشتر از مکان‌های دیدنی انگلستان بازدید نمایند. اساس کار این اتوبوس‌ها اینگونه است که بعد از خرید بلیط و سوار شدن در این اتوبوس‌های رو باز، می‌توانید در مکان‌هایی که می‌خواهید از اتوبوس پیاده شده، از مکان دیدن نموده و سپس سوار اتوبوس Hop-On, Hop-Off بعدی که وارد ایستگاه می‌‍شود، شوید. این اتوبوس‌های توریستی برای منطقه‌های روستایی کشور انگلیس که دارای ساختار حمل ونقل غنی‌ای نیستند، کاربرد بیشتری دارد. کمپانی‌های بزرگ اتوبوسرانی شامل کمپانی ارایوا (Arriva)، فرست (First)، گرین لاین (Green Line)، مگاباس (Megabus)، نشنال اکسپرس (National Express)، استیج‌کوچ (Stagecoach).

خط‌های قطار سبک (تراموا) در انگلستان

سیستم تراموا (واگن برقی) پس از اینکه در سال‌های 1950تا 200 دچار افت محبوبیت بالایی شد، در چند سال اخیر محبوبیت خود را بازیافته است. نمونه‌های از خط‌های تراموا، خط راه‌آهن سبک داک‌لندز (Docklands Light Railway)، سوپرتراموا شفیلد (Sheffield Supertram) و مترومیدلند (Midland Metro) هستند.

فرودگاه‌های انگلستان

یکی از شهرت‌های انگلستان بخاطر وجود بزرگترین و شلوغ‌ترین فرودگاه هواپیما در این کشور است؛ فرودگاه هیترو لندن (London Heathrow). این مرکز بزرگ، روزانه بیشتر از هر فرودگاه دیگری در جهان، درحال نقل و انتقال مسافران بین‌المللی است. امروزه حتی شلوغ‌ترین فرودگاه جهان نیز به شمار می‌رود. از دیگر فرودگاه‌های بزرگ انگلستان می‌توان به فرودگاه گَتویک (Gatwick)، فرودگاه لندن استنستد (London Stansted)، فرودگاه لوتون (Luton) و فرودگاه بین‌المللی بیرمنگام(Birmingham) اشاره کرد.

فردوگاه هیترو انگلستان London – Heathrow Airport

فرودگاه مشهور هیترو لندن، همچنان یکی از شلوغ‌ترین فرودگاه‌های جهان است. هیثرو در منطقه هیلینگدون لندن قرار داشته و بزرگترین فرودگاه بریتانیا به شمار می‌رود. همچنین بنظر می‌رسد شمار مسافران بین‌المللی که از گیت‌های این فرودگاه عبور می‌کنند، بیشتر از هر فرودگاه دیگری در جهان است. درواقع بطور میانگین هرساله بیشتر از 70 میلیون مسافر وارد این فرودگاه می‌شوند.

شرکت‌های هواپیمایی مسافربری بسیاری وارد این فرودگاه بین‌المللی می‌شود و ایرباس نیز پروازی مستقیم به این فرودگاه دارد. یکی از مقصدهای بریتیش ایرویز نیز پس از پرواز از فرودگاه هیثرو، فرودگاه بین‌المللی امام خمینی است. این فرودگاه دارای 5 ترمینال مسافربربی و 1 ترمینال باربری است.

 فرودگاه گاتویک انگلستان Gatwick Airport

فرودگاه گاتویک در مرکز شهر کراولی در شهرستان وسکس غربی قرار داشته و تنها 45 کیلومتر با لندن فاصله دارد. این فرودگاه بین‌المللی که سابقاً با نام فرودگاه گاتویک لندن شناخته می‌شد، دومین فرودگاه بزرگ و شلوغ در بریتانیا به شمار می‌رود که در رده‌ی بالای آن، فرودگاه هیتروی لندن قرار دارد. همچنین این فرودگاه بعنوان مقصد پروازهای چارتری، در اروپا شهرت بسیاری داشته و شرکت‌های هواپیمایی در پروازهای چارتر از لندن تا جنوب شرقی لندن و بالعکس، این فرودگاه را به نسبت هیترو ترجیح می‌دهند.

راه‌های آبی انگلستان

دریا و رودخانه‌های داخلی انگلیس نقش مهمی را در حمل و نقل انگلستان و در نتیجه در زیرساخت این کشور ایفا می‌کنند. درواقع حدود 7100 کلیومتر آبراه قابل کشتی‌رانی مانند رودخانه تیمز، رودخانه تاین و رودخانه مرسی در انگلستان وجود دارند. برای اطلاعات بیشتر به صفحه رودخانه‌های انگلستان مراجعه نمائید.

بیمه حوادث انگلستان

سیستم بهداشت ملی (National Health System) یا به اختصار NHS، عامل مهم دیگری است که در زیرساخت انگلستان تأثیرگذاری بالایی دارد. این سازمان اکثر بیمه‌های انگلستان را شامل می‌شود و توسط عموم مردم تشکیل شده. این سیستم بیمه که از 1948 شروع شده بود، خدمات درمانی بسیاری را بدون دریافت هزینه‌ای به انجام می‌رساند. به جز دندانپزشکی و چشم‌پزشکی و مواردی از این دست، متقاضی باید هزینه‌ای اندک پرداخت نماید. این سازمان توسط وزارت بهداشت اداره می‌شود، ولی بخش‌های خصوصی آن موفقیت بیشتری داشته و خدمات بهتری نیز ارائه می‌دهند.

یک کشور بدون وجود یک زیرساخت خوب و همه‌جانبه برای ارائه دسترسی و کیفیت بالای زندگی شهروندانش، رشد و توسعه پیدا نمی‌کند و بالعکس. بنابراین زیرساخت گسترده انگلیس، برجستگی آن را در سطح جهانی نشان می‌دهد.